Zowel in Rome in het Parco Via Appia Antica, als in Amsterdam in het Amstelpark ben ik in gesprek met verschillende personen die zorg dragen voor het park. In gesprekken met vrijwilligers, park rangers en archeologen focus ik me op de handelingen die de personen doen om te zorgen voor het park. Dit kan gaan om het uittrekken van planten, tot het restaureren van eeuwenoude monumenten.
Centraal in mijn project staat het beeld van de Piëta; een moeder die haar laatste zorgplicht vervuld. Geïnspireerd werd ik door het bezoek aan de Sint Pieter in Rome waar de beroemdste Piëta staat van Michelangelo. Wat me opviel waren haar handen; de één die Jezus stevig vastgrijpt; haar vingers diep in de huid gedrukt. De andere hand houdt ze open, los van Jezus, alsof ze hem aan ons geeft. De paradoxale houding van Maria neem ik als uitgangspunt voor mijn project: houd je vast aan hetgeen dat voorbij is of laat je juist los? Zowel het Via Appia park als het Amstelpark kennen een voorbije geschiedenis die de moeite waard is om te behouden, maar tegelijk ook moeite kost om hem “levend” te houden.
Het Via Appia Park kent een turbulente geschiedenis de afgelopen 100 jaar. Zo werd het park gebruikt om illegaal huizen te bouwen en diende het als dumpplaats. Pas in 1988 werd het park een officieel park en werd wildbouw en vuilstort tegengegaan. Nog steeds zijn grote groepen vrijwilligers actief in het park, die vooral strijden tegen het verval van het park en bezig zijn het bewustzijn te vergroten onder de bewoners. In mijn onderzoek observeer ik dit behoud door mee te werken met verschillende ‘zorgdragers’ en tuinmannen. De komende periode zal ik zoeken naar de overeenkomsten en verschillen tussen de zorgdragers uit twee parken. Welke handeling van Maria overheerst: het loslaten of het behouden?
In 2019 zal ik de zorgdragers volgen met een camera, met een focus op de bewegingen die de handen maken. Dit videodocument wordt een ingetogen observatie die de handelingen op de voet volgt en een beeld schetst van een hedendaagse Maria die het park in alle macht probeert te conserveren, maar die langzaam uit haar handen glipt. Pavèl van Houten werkt samen met filosoof Bastiaan Bervoets en diverse parkbeheerders en vrijwilligers van het Parco Regionale dell’Appia Antica en Amstelpark
